ก่อนเล่นพระ

หลายคนหลงใหลในความงามและความขลังศักดิ์สิทธิ์ของพระเครื่องและวัตถุมงคลของไทยอย่างมากในขณะที่หลายคนก็ยังมองว่าเป็นเรื่องงมงายแต่ก็เป็นส่วนน้อย แต่สำหรับตัวผมเองเริ่มต้นจากบุคคลจำพวกหลังคือคิดว่าเป็นเรื่องงมงายไม่มีจริง ไม่คล้องพระ ไม่เก็บ ไม่สะสม ไม่สนใจ จนวันหนึ่งแม่ผมใด้พระสมเด็จแจกฟรีจากวัดที่แม่ไปช่วยงานกฐิน คือไปเป็นแม่ครัว เจ้าอาวาสท่านแจกให้แม่ครัวและชาวบ้านที่ไปร่วมกันช่วยเตรียมงานกฐิน ตอนนั้นผมทำงานที่โรงงานแห่งหนึ่งต้องขับรถไปทำงานทุกวัน ขณะจะออกจากบ้านแม่ก็หยิบพระที่รับแจกมาให้ผมพกติดตัวไปด้วย ตอนแรกผมก็ไม่ยอมรับแต่แม่บอกว่าแม่ใจไม่ดี ผมกลัวว่าแม่จะไม่สะบายใจ จึงรับพระสมเด็จองค์ดังกล่าวมาพกใส่เสื้อเจ๊คเก็ตใว้ แล้วควบเจ้า NINJA คันแรงออกจากบ้าน ในขณะที่ผมขับรถอยู่เพลินๆก็มีรถตู้นักเรียนวิ่งเทียบมากับรถของผม สักพักก็หักหัวรถเข้าหารถผม ตอนนั้นผมคอดว่าคงโดนชนอย่างจังแน่ ใจผมเต้น สติก็ไม่มีเพราะเป็นช่วงระยะกระชั้นชิดมาก หลบไม่พ้นแน่นอนเพราะไม่มีเวลาให้หลบ ผมตกใจหลับตาป๊๋กะตายแน่เรา เพราะรถตู้อยู่ห่างจากรถผมแค่หนึ่งช่วงแขน แต่พอลืมตามาก็พบว่ารถตู้ตกถนนไปแล้ว คนเห็นเหตุการณ์บอกว่าในขณะที่รถตู้กำลังจะชนตัวผมรถผมก็กระชากพุ่งไปข้างหน้าแบบหวุดหวิดห่างกันแค่ฝ่ามือเดียวแต่ทำไมผมไม่รู้เลยว่ารถมันพุ่งแรงขนาดนั้น แต่ถึงรถจะแรงแค่ใหนก็ไม่พ้นแน่นอนเพราะระยะเผาขนมาก ถึงโรงงานผมหยิบพระที่แม่ให้มาดูว่าพระอะไร ดูใหม่ๆไม่น่าจะขลัง ปรากฏว่าเป็นสมเด็จรุ่นแพ95 ของหลวงพ่อแพ แต่ผมก็ไม่รู้จักหลอกครับเพราะไม่เคยหมกมุ่นกับพระเครื่อง จึงเริ่มศึกษาตามสื่อต่างๆจนทำให้ผมเริ่มสะสมวัตถุมงคลเรื่อยมา